ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ

Στην Ελλάδα, η συστηµατική καλλιέργεια αµυγδαλιάς άρχισε την δεκαετία του ’60. Σήµερα, το 35-50% των ελληνικών αµυγδάλων παράγεται στην Θεσσαλία στους νοµούς Λάρισας και Μαγνησίας, 26-35% στην Μακεδονία στους νοµούς Σερρών και Καβάλας και το υπόλοιπο διάσπαρτα στον ελλαδικό χώρο. Βέβαια, οι παραδοσιακές περιοχές φυτεµένες µε παλιές ποικιλίες και µεγάλα σε ηλικία δένδρα, σε κάποιες περιπτώσεις εγκαταλείπονται και χρησιµοποιούνται πιο παραγωγικές ποικιλίες σε καταλληλότερες περιοχές. Το 50% των εκτάσεων είναι πεδινές και έχουν καλύτερη απόδοση από τους αµυγδαλεώνες σε ηµιορεινές και ορεινές περιοχές. Επίσης, σηµαντικό ρόλο παίζει και η άρδευση του αµυγδαλεώνα τόσο στην παραγωγή όσο και στην ποιότητα του καρπού. Σήµερα, παρόλο που ο αριθµός των καλλιεργούµενων εκτάσεων έχει µειωθεί σε σχέση µε τις προηγούµενες δεκαετίες λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής και της εισαγωγής αµυγδάλων σε ανταγωνιστικές τιµές, η Ελλάδα συνεχίζει να παράγει σηµαντικές ποσότητες αµυγδάλων. 

ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΗΜΟΥ

Συγκεκριµένα, η ελληνική παραγωγή ανέρχεται στο 3,2% της παγκόσµιας αγοράς και στο 10% σε επίπεδο Ευρωπαϊκής ένωσης. Η παγκόσµια παραγωγή αµυγδάλων αυξάνεται τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της υψηλής θρεπτικής τους αξίας και της ποικιλίας µορφών κατανάλωσης. Κύρια παραγωγός χώρα είναι οι Η.Π.Α έχοντας το 16% της καλλιεργήσιµης έκτασης και το 30% της παγκόσµιας παραγωγής στηριζόµενη κυρίως στην περιοχή της Καλιφόρνια. Ακολουθεί η Ευρώπη που κατέχει µεν το 52% της καλλιεργήσιµης έκτασης αλλά παράγει γύρω στο 32% της παγκόσµιας παραγωγή.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΦΥΤΩΝ

ΜΗΝΕΣ

ΛΙΠΑΝΣΗ

Κατά το στάδιο της ανάπτυξης των δέντρων (νεανικότητα) θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι τα δενδρύλλια θα έχουν ικανοποιητική – ζωηρή ανάπτυξη χωρίς να καταπονούνται από τροφοπενίες (σπανιότερα από τοξικότητες) θρεπτικών στοιχείων. Κατά το στάδιο της παραγωγής θα πρέπει να επιτυγχάνεται η ισορροπία μεταξύ των θρεπτικών στοιχείων (κυρίως του Ν) ώστε να αποφεύγεται ο περιορισμός της ανθοφορίας λόγω του ανταγωνισμού μεταξύ βλάστησης και καρποφορίας ή και πρόκληση αυξημένης καρπόπτωσης. Έτσι συστήνεται να μην χορηγείται υπερβολική ποσότητα αζώτου (Ν) κοντά στην ανθοφορία. Επίσης και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να αποφεύγεται η υπερβολική προσθήκη Ν κοντά στο φθινόπωρο. Για την σωστή ανάπτυξη και καλή καρποφορία της αμυγδαλιάς θα πρέπει να εξασφαλίσουμε στην καλλιέργεια όλα τα απαραίτητα μακροστοιχεία και ιχνοστοιχεία.

ΕΠΙΚΩΝΙΑΣΗ

Για την εξασφάλιση της ετήσιας παραγωγής απαιτείται, μεταξύ άλλων, η επιτυχής επικονίαση των δέντρων. Αυτή επιτυγχάνεται με την φύτευση κατάλληλων ποικιλιών – επικονιαστών, τα οποία πρέπει να βρίσκονται ομοιόμορφα κατανεμημένα στον αμυγδαλεώνα. Συμπληρωματικά η επικονίαση υποβοηθείται από την ύπαρξη κυψελών μελισσών.

ΚΛΑΔΕΜΑ

Η αμυγδαλιά καρποφορεί στους βλαστούς του προηγούμενου έτους και στα ημιμόνιμα καρποφόρα όργανα. Στην αμυγδαλιά θα πρέπει να κρατήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα καρποφόρα όργανα για να πετύχουμε μεγαλύτερο αριθμό αμυγδάλων. Πρέπει να εφαρμόζουμε ελαφρύ κλάδεμα , σχεδόν σαν κλαδοκάθαρο. Να αφαιρούμε τα παλιά και γερασμένα κλαδιά καθώς επίσης και τα λαίμαργα. Ανά 2-3 χρόνια καλό θα είναι να αφαιρούμε βραχίονες και βλαστούς που εμποδίζουν τον αερισμό και το φωτισμό της κόμης, καθώς επίσης βοηθούν στην καλύτερη πρόσβαση του φυτοπροστατευτικού προϊόντος για την αντιμετώπιση των εχθρών και των ασθενειών της καλλιέργειας. Τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των δενδρυλλίων δεν θα πρέπει να γίνεται αυστηρό κλάδεμα και η διαμόρφωση του σχήματος θα πρέπει να ξεκινάει από το 2ο -3 ο έτος ανάλογα με την ζωηρότητα του φυτού.