Οι βερικοκιές είναι γενικά πολύ ζωηρά δέντρα, που σημαίνει ότι έχουν έντονο ρυθμό ανάπτυξης και παράγουν σημαντικό αριθμό βλαστών, ακόμα και όσο βρίσκονται στο φυτώριο. Έτσι, τόσο το κλάδεμα διαμόρφωσης όσο και το κλάδεμα καρποφορίας είναι βασικές καλλιεργητικές πρακτικές που κάθε παραγωγός πρέπει να εκτελεί ετησίως. Ωστόσο, υπάρχουν στην αγορά διαθέσιμα υποκείμενα με μειωμένη ζωηρότητα από τα οποία προκύπτουν δέντρα που διατηρούν το σχήμα τους και είναι πιο εύκολο στην διαχείρηση.

Έχουμε 2 κύριες κατηγορίες κλαδέματος.

Κλάδεμα διαμόρφωσης

Κλάδεμα καρποφορίας

Το κλάδεμα διαμόρφωσης περιλαμβάνει όλες τις πρακτικές κλαδέματος που πραγματοποιούνται σε νεαρά δέντρα κατά τη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου έτους ζωής τους για να τους δοθεί ένα επιθυμητό σχήμα. Το σχήμα είναι πολύ σημαντικό και μπορεί να επηρεάσει το επίπεδο απόδοσης, την ποιότητα και την συγκομιδή των καρπών, καθώς επίσης και την διεξαγωγή άλλων γεωργικών δραστηριοτήτων στον οπωρώνα.

Τα πιο κοινά σχήματα διαμόρφωσης για τις βερικοκιές είναι:

Ανοιχτό κύπελλο
Το σύστημα διαμόρφωσης σε ανοιχτό κύπελλο αποτελείται από 3-5 κύρια κλαδιά, τα οποία σχηματίζονται σε ύψος 60-70 cm (23,6-27,5 ίντσες) πάνω από το έδαφος και σχηματίζουν γωνία από 50 έως 80º με τον κορμό του δέντρου, με σκοπό να διευκολυνθεί η μηχανική συγκομιδή. Αυτοί οι κύριοι κλάδοι επιλέγονται κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους και αφαιρείται το μισό τους μήκος. Ο παραγωγός πρέπει να αφαιρέσει οτιδήποτε αναπτύσσεται προς τα κάτω ή προς το κέντρο της κόμης του δέντρου. Κάθετα ανεπτυγμένα κλαδιά με ζωηρή ανάπτυξη πρέπει επίσης να αφαιρούνται από τη βάση τους. Κατά το δεύτερο έτος, οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διατήρηση του γενικού σχήματος (που δόθηκε κατά τον πρώτο χρόνο) και στην ανάπτυξη των δευτερευόντων κλάδων. Στο σύστημα διαμόρφωσης ανοιχτού κυπέλλου, κάθε κύριο κλάδι έχει δύο δευτερεύοντα (15-20 cm ή 6-8 ίντσες απόσταση μεταξύ τους). Η διαμόρφωση της κόμης πρέπει να ολοκληρωθεί στον ελάχιστο δυνατό χρόνο και με τις ελάχστες δυνατές επεμβάσεις.

Τροποποιημένος κεντρικός άξονας
Το σχήμα του κεντρικού άξονα είναι μια νέα τεχνική που είναι κατάλληλη για βερικοκιές που έχουν εμβολιαστεί σε νάνα υποκείμενα. Έχει γίνει ένα από τα πιο κοινά συστήματα διαμόρφωσης στην καλλιέργεια βερικοκιάς, καθώς και άλλων οπωροφόρων δέντρων. Στα δέντρα που έχουν διαμορφωθεί σε αυτό το σχήμα διευκολύνονται όλες οι εργασίες, ενώ χρειάζονται λιγότερο κλάδεμα και αραίωμα. Τα δέντρα αυτά είναι επίσης μικρότερα σε μέγεθος και ευκολότερα στον όποιο χειρισμό. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος χαρακτηρίζεται από αυξημένο κόστος εγκατάστασης, ειδικά όταν απαιτείται υποστήριξη. Ο κεντρικός άξονας αποτελείται από έναν κεντρικό κλάδο σε ύψος 1,2 μέτρων (4 πόδια) και 7-9 καλοσχηματισμένα κλαδιά. Κατά την διάρκεια του πρώτου έτους, ο κεντρικός άξονας θα πρέπει να κατευθυνθεί 1,5-1,8 m ή 5-6 πόδια πάνω από το έδαφος. Ο παραγωγός θα πρέπει επίσης να επιλέξει 4-6 πλευρικούς κλάδους που δεν πρέπει να ανταγωνίζονται τον κεντρικό. Επίσης, πρέπει να είναι καλά απλωμένοι κατά μήκος του κορμού και να αναπτύσσονται σε γωνία 40-60º. Αυτά τα δευτερεύοντα κλαδιά θα πρέπει να κοντύνουν διατηρώντας 2-3 οφθαλμούς στην βάση τους. Όλα τα άλλα πλευρικά κλαδιά που έχουν αναπτυχθεί στα 30 cm (12 ίντσες) από τον κεντρικό άξονα αφαιρούνται. Μετά το τρίτο έτος, το σχήμα του δέντρου πρέπει να μοιάζει με τρίγωνο. Αυτό το σύστημα είναι επίσης κατάλληλο για περιοχές με υψηλότερες θερμοκρασίες και έκθεση στο ηλιακό φως για την προστασία των πρωτευόντων κλάδων από εγκαύματα.