ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΜΗΛΙΑΣ
Η μηλιά είναι το πιο διαδεδομένο οπωροφόρο παγκοσμίως, αντιπροσωπεύει το 50% των φυλλοβόλων οπωροφόρων δέντρων, με παγκόσμια ετήσια παραγωγή περί τα 60 εκατομμύρια τόνους. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής μήλων παγκοσμίως αποτελείται από επιτραπέζιες ποικιλίες.
Οι ποικιλίες πολλαπλής χρήσεως όμως αρχίζουν να γίνονται συνεχώς δημοφιλέστερες. Παλιότερα σε κάθε τόπο καλλιεργούνταν διαφορετικές ποικιλίες μήλων. Οι απαιτήσεις όμως για αυξημένη παραγωγή και υψηλή ποιότητα καρπών, συνέβαλαν στη δημιουργία και διάδοση νέων ποικιλιών που καλλιεργούνται σήμερα σε διάφορα μέρη με παρόμοιες κλιματικές συνθήκες. Οι πιο διαδεδομένες ποικιλίες είναι η Golden Delicious και οι διάφορες κόκκινες ποικιλίες Delicious αμερικανικής προέλευσης, η Mutsu ιαπωνικής προέλευσης και η Granny Smith αυστραλιανής προέλευσης.
ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΗΜΟΥ
Η καλλιέργεια της μηλιάς είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο. Μηλεώνες απαντώνται ακόμη και στη Σιβηρία όπου η θερμοκρασία κατά τους χειμερινούς μήνες μπορεί να πέσει στους -40 βαθμούς Κελσίου. Μέχρι το 1940 η παραγωγή μήλων στην Ελλάδα ήταν πολύ μικρή. Σήμερα η καλλιεργούμενη έκταση είναι περίπου 150.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή ανέρχεται σε 350.000 τόνους, αποτελώντας τη δεύτερη σπουδαιότερη καλλιέργεια από τα φυλλοβόλα οπωροφόρα μετά τη ροδακινιά.
Η καλλιέργεια της μηλιάς σε μορφή συστηματικών οπωρώνων εντοπίζεται κυρίως στην κεντρική και δυτική Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση δέντρων μηλιάς βρίσκεται στην περιοχή του Βερμίου. Καλλιεργείται επίσης στους νομούς Ημαθίας, Πέλλας, Καστοριάς, Μαγνησίας, Λάρισας και Αρκαδίας.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΦΥΤΩΝ
ΜΗΝΕΣ
- ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
- ΜΑΡΤΙΟΣ
ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Η περιεκτικότητα του καρπού σε θρεπτικά στοιχεία καθορίζει τη θρεπτική αξία των παραγόμενων προϊόντων και τη μετασυλεκτική τους διάρκεια, εξασφαλίζοντας στον παραγωγό μεγαλύτερες δυνατότητες διείσδυσης σε ξένες αγορές και αύξησης της ανταγωνιστικότητάς τους.
Άζωτο: Επηρεάζει σημαντικά την ποσότητα της βλάστησης και την επιτυχία της καρπόδεσης, αποτελεί βασικό συστατικό των πρωτεϊνών, των νουκλεϊκών οξέων, της χλωροφύλλης και συμμετέχει στο σύνολο των φυσιολογικών λειτουργιών των φυτών.
Φώσφορος: Αυξάνει το ριζικό σύστημα των φυτών, την παραγωγή και την ποιότητα των καρπών, την ανθοφορίας, την καρπόδεση, τη μεριστωματική δράση και τη συγκέντρωση των ανθοκυανίνων.
Κάλιο: Βελτιώνει την ποιότητα των καρπών, ενισχύει τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του καρπού (υφή, άρωμα, γεύση και χρώμα), αυξάνει την περιεκτικότητα των καρπών σε διαλυτά στερεά, σε οργανικά οξέα, σε βιταμίνη C και την οξύτητα. Επίσης συμμετέχει σε ένα σύνολο λειτουργιών, όπως στη σύνθεση του αμύλου, στην ενεργοποίηση των ενζύμων, στο μεταβολισμό και στη μεταφορά υδατανθράκων, καθώς και στην αύξηση της αντοχής σε αβιοτικούς και βιοτικούς παράγοντες παράγοντες.
Ασβέστιο: Βελτιώνει την ποιότητα, το χρώμα των καρπών και την ικανότητα συντήρησης των καρπών. H έλλειψη των καρπών σε ασβέστιο συνδέεται έμμεσα με την εμφάνιση συμπτωμάτων της πικρής κηλίδωσης (bitter pit), με την εσωτερική υποβάθμιση (internal breakdown) και με τη μείωση της μετασυλλεκτικής αντοχής των καρπών.
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ
M9
M106
ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Η μηλιά απαιτεί συγκεκριμένες κλιματολογικές συνθήκες για την αποτελεσματική και σωστή ανάπτυξή της. Προτιμά ήπιο κλίμα με δροσερούς χειμώνες και θερινές θερμοκρασίες που δεν υπερβαίνουν τους 32°C. Η περίοδος ψύξης κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι κρίσιμο στάδιο, επιτρέποντας τον απαραίτητο κύκλο ανάπαυσης του φυτού. Επίσης, η μηλιά ωφελείται από ήπια υγρασία κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας καθώς με αυτό τον τρόπο παίρνουν εντονότερο χρώμα οι καρποί.
ΚΛΑΔΕΜΑ
Το κλάδεμα πραγματοποιείται κατά τους χειμερινούς μήνες που έχουν πέσει τα φύλλα του δέντρου. Ο σκοπός του κλαδέματος είναι να διαμορφώσουμε την κόμη, έτσι ώστε ο φωτισμός και ο αερισμός του δέντρου να είναι πλήρης για την αποφυγή ανάπτυξης μυκητολογικών ασθενειών και για την παραγωγή μεγαλύτερων και καλύτερων ποιοτικά καρπών. Επίσης, πρέπει να κλαδεύεται έτσι το δέντρο ώστε κατά τη διάρκεια του ψεκασμού, το ψεκαστικό υγρό να καλύπτει όλη την επιφάνεια του δέντρου. Παράλληλα, βασική παράμετρος διαμόρφωσης της κόμης είναι η ποικιλία και το υποκείμενο του δέντρου. Στην αρχή κατά τα δύο πρώτα έτη, το κλάδεμα γίνεται με σκοπό να διαμορφώσουμε την κόμη του και να εισέλθει το δέντρο το συντομότερο στην καρποφορία. Αυτό επιτυγχάνεται με την αφαίρεση των λαίμαργων βλαστών. Έπειτα, μετά το 3ο έτος, όταν το δέντρο έχει μπει στην πλήρη παραγωγική περίοδο, το κλάδεμα γίνεται με σκοπό την συντήρησή του. Για τον λόγο αυτό αφήνουμε κάποιους λαίμαργους, διετείς βλαστούς με σκοπό την δεύτερη χρονιά να δημιουργηθούν καρποφόρα όργανα και αφαιρούμε κάποιους καρποφόρους βλαστούς σε περίπτωση που έχουν γεράσει.